Jak uczyć się asemblera.

  Do nauki programowania w asemblerze potrzebujemy komputer z procesorem, który chcemy poznać. Producenci od początku prześcigali się w wymyślaniu mnemoników (nazw rozkazów), więc nie ma jednego asemblera dla wszystkich procesorów. Różnice są nie tylko w nazwach, procesory różnią się w wielu aspektach. Nie będziemy tu zajmować się różnicami i oceniać zalety i wady różnych rozwiązań, bo ten blog skupia się na CA80CA80 i stąd jedyny możliwy wybór: Z80.

CA80 został stworzony w celu popularyzacji mikroelektroniki. Umożliwił naukę zarówno budowy systemów cyfrowych, jak i programowania. Dzisiaj może nadal spełniać swoje zadanie. Mimo prostej budowy i ograniczonych zasobów daje przewagę bliskości i "namacalności". Nie potrzebujemy dodatkowego komputera. Nie musimy czekać na kompilację i wgranie programu do flash - nasz kod wpisujemy bezpośrednio do RAM. Możemy go od razu wykonać w pracy krokowej lub z wykorzystaniem pułapek. Znalezione ewentualne błędy możemy zaraz poprawić i sprawdzić ich działanie.

Naukę można przyspieszyć używając MIKSID, albo jego namiastkę na LCD. 

Z wpisów na blogu można utworzyć mini kurs programowania:

• Wprowadzenie. Na początek poznajmy sprzęt. 
• Lekcja pierwsza czyli miganie diodą. Teoria.
•         Lekcja pierwsza - suplement. Etykiety. 

• Lekcja druga - uruchamianie programu. 

• Lekcja trzecia - analiza programów z podręcznika. 
• Lekcja czwarta - analogie z językiem C. 
• Rozbudowa sprzętu - pisanie procedur na podstawie dokumentacji i przykładu z Internetu. 
• Dostosowanie gotowego programu do naszego sprzętu - "portowanie". 
• Dlaczego nie działa? Analiza programu i wyszukiwanie jego "wąskiego gardła". 
• Bufor kołowy - wykorzystanie Chat GPT. 
• Zwiększenie szybkości transmisji - optymalizacja programu. 

•         Odbiór znaków w przerwaniach IM2.