Instrukcja obsługi "magnetofonu".

Zapis programów na taśmie magnetofonowej był zajęciem dosyć pracochłonnym. Trzeba było przygotować sprzęt, połączyć przewodami, przygotować taśmę - to znaczy odszukać początek niezapisanego obszaru, ustawić poziom sygnału i dopiero dokonać właściwej operacji. Nagranie trzeba było jeszcze sprawdzić, bo nie zawsze dało się odczytać. 

 

Sektor 7E

Odczyt również do łatwych nie należał. Potrzebna była ewidencja nagrań w postaci kartki z nazwami programów i stanem licznika (jeżeli nasz magnetofon był w niego wyposażony). Wiązało się to z przewijaniem taśmy itd.

Sektor FE

 

CAFL również nie jest łatwy w obsłudze... Jednak nieporównywalnie łatwiejszy od dawnych sprzętów. Proces zapisu programu przebiega podobnie do opisanego we wstępie. Najpierw przygotowujemy sprzęt. Włączamy program wciskając [80] na klawiaturze CA80. Jeżeli jest to pierwsze użycie, "formatujemy" flash poleceniem Z2 [2][FF][=]. Następnie przygotowujemy dane programu, który chcemy zapamiętać. Jeżeli chcemy, żeby łatwo było go potem odnaleźć, nadajemy mu "ludzką" nazwę. Najłatwiej zrobić to w czasie pisania programu przez zdefiniowanie markera 0AAAAh poprzedzającego właściwą nazwę o długości do 16 znaków ASCII. Koniec nazwy sygnalizuje 0FFh - standardowy marker końca komunikatu w CA80. Możemy dokonać zapisu w dowolnym pustym sektorze, który pomoże nam znaleźć polecenie Z1. Teraz przygotowujemy dane do zapisu. Poleceniem Z3 inicjalizujemy bufor. [3][NR SEKTORA][=] przepisze zawartość wybranego sektora do bufora. Jeżeli jest tam już jakiś program, to możemy dodać drugi o nazwie różniącej się najstarszym bitem. Np. wybraliśmy sektor 77, w którym jest program o nazwie 77 i "ludzkiej" nazwie "CA80 fun".

Sektor z jednym programem.

Możemy dopisać program o nazwie F7 (0x77 | 0x80). Wszystkie niezbędne dane są zapamiętane w sektorze. Poleceniem Z4 przepisujemy obszar z naszym kodem do bufora.          [4][POCZ.OBSZ.][.][KONIEC][.][NAZWA][=] Nie jest to zwykłe kopiowanie, ale tworzenie rekordów identycznych z zapisywanymi na taśmie (MIK 05 strona 65). Możemy wpisać kilka bloków pamięci z różnych obszarów RAM. Zapis obszaru ROM też jest możliwy, ale nie ma sensu... Kiedy mamy już wszystko w buforze, kończymy zapis poleceniem Z5 - dodajemy rekord EOF, w którym jest adres początku programu (nie musi to być pierwszy bajt). [5][ADR.WEJ.][.][NAZWA][=] W buforze mamy teraz dwa programy, więc niezależnie od pozostałego wolnego miejsca, jest on pełny. Pozostaje tylko zapamiętać bufor w sektorze poleceniem Z7. [7][=] Nie podajemy nazwy, bo nie wolno nam zmienić numeru sektora.

Jeżeli zgromadzimy już wiele programów, łatwo odnajdziemy je poleceniem ZF. [F][=]

Lista znalezionych programów.

 

LCD wyświetla po cztery znalezione programy. Aby zobaczyć kolejne cztery wciskamy [=]. Wystarczy wpisać znalezioną nazwę i [=], żeby wczytać odpowiedni program. Jeżeli pamiętamy nazwę, używamy polecenie Z6 - [6][NAZWA][=]. W czasie "odczytu z taśmy" wyświetlacz CA80 zachowuje się tak jak dawniej, jednak cyferki zmieniają się znacznie szybciej. Efekt jest osiągnięty sztucznie, bo nie byłoby frajdy. Ale to nie koniec! Jeżeli zmontowaliśmy tor magnetofonowy, to możemy wysłać zawartość sektora do innego CA80. Polecenie Z8 służy tylko do diagnostyki generatora sygnału 3,5 kHz, ale ZA udaje prawdziwy magnetofon. 😉 Przydałby się jeszcze mały wzmacniacz audio z potencjometrem do ustawiania siły sygnału...

Opis wyświetlacza:

W czasie operacji na sektorze:

- W pierwszej linii jest numer sektora oraz nazwa (hex), liczba rekordów danych i liczba rekordów EOF pierwszego programu.

- W drugiej - "ludzka" nazwa pierwszego programu.

- W trzeciej - liczba (hex) pozostałych wolnych komórek oraz nazwa , liczba rekordów danych i liczba rekordów EOF drugiego programu (FF oznacza wolne miejsce).

- W ostatniej - "ludzka" nazwa drugiego programu (jeszcze pusta).

Podczas wyszukiwania:

Na początku każdej linii nazwa (hex), a dalej "ludzka" nazwa programu.