Dokąd zmierzam.

 Magnetofon kasetowy był pamięcią programów.

    Programy wpisywano do RAM (pamięć o dostępie swobodnym czyli do odczytu i zapisu) za pomocą klawiatury szesnastkowej (heksadecymalnej). Było to zajęcie czasochłonne i wymagające uwagi. Dlatego uruchomione programy można było zapisywać na taśmie magnetycznej.

    Magnetofon nie był łatwo dostępny . W sklepach trudno było kupić cokolwiek. Ale nie o trudnościach życia w PRL-u chciałbym tu pisać. Kiedy już zdobyłem magnetofon, mogłem pisać dłuższe programy. Niestety ukończyłem szkołę, założyłem rodzinę, podjąłem pracę i jednocześnie studia zaoczne, więc na hobby zabrakło czasu...

    Na szczęście moje skarby ocalały. 

Płyta główna z 1985 roku.

Wyświetlacz na ręcznie rysowanej płytce.

    Ten egzemplarz montowałem podczas nauki w technikum. Teraz jest on mało użyteczny, ale nadal jest sprawny. Prawdopodobnie jest to jeden z najstarszych, a może nawet najstarszy działający CA80.

    Na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych powstała nowa wersja CA80. Różni się ona głównie wizualnie, bo funkcjonalnie jest zgodna z pierwszą. Poprawiona została klawiatura, a całość umieszczono na jednej płytce drukowanej i zamknięto w obudowie kalkulatora Elwro 183. Wyświetlacz VFD jest podłączony bezpośrednio do płyty głównej, ale nadal można zamiast niego używać LED. 

    Zamknięcie w obudowie utrudniło dostęp do elektroniki i zmieniło komputer w "czarną skrzynkę". Użytkownik dostał złącze ZU50 do którego mógł podłączać przystawki. Dla mnie otwarta konstrukcja była lepsza, bo dawała mi poczucie bliskości. Może to tylko wrażenie spowodowane tym, że nie miałem drugiej wersji...

    Na zamieszczonym filmie widać CA80 zamknięty w jeszcze mniejszej obudowie kalkulatora Elwro 144. W kolejnych wpisach pokażę Ci, jak zmieścić komputer do tak ciasnej obudowy, jak wykorzystać klawiaturę tego popularnego kalkulatora oraz jak zbudować "magnetofon".