Wszelkie informacje o CA80 i asemblerze Z80 zebrane w jednym miejscu.

  Kiedy opracowywałem pierwszą wersję klona CA80, postanowiłem, że programowo będzie zgodna z "nowym" monitorem, ale zachowałem wszystkie złącza "starego". Dawało to swobodę w rozbudowie oraz upraszczało emulowanie klawiatury. W wersji RCbus z powodu braku miejsca połączyłem złącza ZK i ZW w jedno IDC26. Okazało się to "strzałem w dziesiątkę", bo znacznie ułatwiło łączenie różnych komponentów i "terminala" z przerobionego kalkulatora ELWRO144.

  Dla czytelników bloga przygotowałem specjalną ofertę. Nie będzie ona dostępna dla niewtajemniczonych - potrzebne będzie hasło, które jest w tym poście. 

  Dla wielu naszych rodaków nadeszły ciężkie chwile. Pomaganie najlepiej wychodzi utworzonym specjalnie do takich zadań organizacjom, więc postanowiłem wesprzeć jedną z nich. Oczywiście lepiej będzie, kiedy zaangażuje się więcej osób. Zapraszam do udziału w aukcji unikalnej wersji komputera CA80 z procesorem Z180 . 

  Okazało się, że Z180 jest bardziej skomplikowany, niż myślałem - zmiany wprowadzone w zeszłym tygodniu nie wystarczyły. W dokumentacji znalazłem jeszcze kilka rejestrów, które mogą mieć znaczenie.

  CA80 z podmienionym procesorem będzie działał poprawnie, jednak czasem wystąpią małe kłopoty. Pierwszy polega na różnicy taktowania, ponieważ zastosowałem pewne uproszczenie schematu, w celu umożliwienia współpracy z generatorem podłączonym do złącza systemowego.

  Kolejne mnemoniki w czasie asemblacji zostają przetłumaczone na kody rozkazów, które składają się z różnej liczby bajtów (1 do 4) i przypisywane kolejnym adresom w pamięci. W czasie pisania programu nie musimy o tym myśleć. Rozkazy takie jak skoki czy odwołania do zmiennych w pamięci zawierają szesnastobitowy adres, który zostanie wyliczony w czasie asemblacji. Wymusza to użycie etykiet - nazw zmiennych lub adresów podprogramów. Dobrze dobrane nazwy ułatwiają zrozumienie programu i poprawiają jego czytelność.

  Mówi się, że asembler jest językiem niskiego poziomu. Jest w tym dużo prawdy, bo każda linia programu jest tłumaczona na jeden rozkaz procesora (pomijając komentarze).